Ang Inggitera at Insecure na Iskwater

Image courtesy of http://beta.photobucket.com

Kung ikaw ay isang iskwater, deserve na deserve naman siguro na may mga bagay na kinaiinggitan ka. Normal 'yun dahil lumaki kang salat sa yaman. Mahirap maging maging favorite motto ang 'Be satisfied on what you have' habang nakikita mo sa iba ang mga bagay na gusto mo pero wala ka.

Walang duda, ilan sa mga kapwa ko Iskwater ay mga ganap at matatagumpay na ngayong Snatcher, Holdaper, Bukas-Kotse, Carnapper, Budol-budol, Corrupt at kung anu-ano pang klase ng magnanakaw. Inggit ang isa sa mga ugat ng lahat ng 'yan. Bet kasi nilang ma-getlak agad-agad ang mga na pinagkait sa kanila. Atleast, wais at maibilidad sila. Slow clap!!! But I don't wanna be like them ha.

Mabuti na lang at in my case, pinalaki akong mahiyaing iskwater na may conscience at hindi ko bet na maging culprit in any crime. Kahit pa magka-chance na may zero possibility na ma-caught in the act, never in my entire life! Scary kaya ang peg ni Ynez Veneracion sa Selda Katorse. Eh kung ma-gang rape ako nila koya? 'Wag na... Hindi ko keri!

Ok na ako ng ganito... Inggitera at insecure na frog na lang...

Wala namang masama for as as long as I keep it to myself lang and I don't do anything bad to express may kainggitan moments. Mahirap lang talaga maalis sa sistema ko ang matakam sa mga stuff na palagian kong nakikita sa ilan tapos ako nganga lang.

More more enumerate ako to justify ha...

Pera, nasaan ka?

Wala akong pera!

Kung meron man, enough lang para maitawid ang araw-araw na Hunger Games. Ayokong makasanayan ang ganito pero wala akong choice. Minsan walang-wala talaga at mega tiis. May trabaho nga pero madalas ang countdown ng money before payday na 'pag dumating naman, parang dumaan lang din naman dahil sa dami ng bills to pay. Umabot na rin ako na isanla ang ATM sa pautangan para magkaroon ng extra money pero mahirap pala ang balik nun kasi napupunta lang sa tubo ng mga loan sharks ang pinaghirapan ko. Itinigil ko rin.

Haaaaayyyyy... I really want to earn more! How?

Matagal ko na ring iniisip kung paano. Bakit sa iba parang ang dali lang? Kulang ba ako sa diskarte? Paano ba kumita ng easy money sa matino at instant na paraan?

Umi-English to the Fullest!

Bakit 'yung iba, effortless mag-spokening dollar?

Ginagawa nilang mani at popcorn ang perfect grammar nila. Hanep pa sa accent parang Kano talaga. 100% din sila sa usage ng prepositions tapos hindi tensed ang Verb Tenses at sobrang magkakasundo ang Subject-Verb agreement nila. Kahanga-hanga! Bakit ganun sila? Ako hindi.

Iba ba ang English subjects namin sa public elementary at highscool o dahil mas konti sila sa classroom? Kasi kami nun 50 plus talaga bawat section kaya mahirap din matuto. Baka naman dahil sa iba ang books sa private schools.

Ako, best in pilit na matuto para gumaling sa English pero I always end up as, ganun - pilit! Trying hard. 'Pag nag-John Robert Powers kaya ako, gagaling at magiging very good ang accent ko? Ang alam ko lang na abot-kamay ay ang free call center training ng TESDA. Ayaw ko namang mag-change ng career at mag-call center. Gusto ko lang gumaling sa English kasi ang lakas makapangmayaman ang level.

Pormang Fashion Model

Wala pa yatang isang daan ang total ng damit ko sa aking mini aparador with a key na Orocan ang brand pero okay lang. Hindi naman ako maporma at laging safe lang ako manamit habang 'yung iba, sobrang maluho at can afford na mag-ala runway japorms in a daily basis. Marami silang branded items. Ako, 800 pesos lang yata ang pinakamahal na damit at pantalon pa 'yun ha.

Iniisip ko na lang, wala talaga akong hilig na mag-effort sa porma. Wala rin naman ako sa posisyon na kahiligan kasi kahit dati pa, mas uunahin ang mas kailangan before buying new clothes.

Kakainggit pa rin na 'yung iba, they can do shopping anytime, anywhere.

Mahaba pa ang listahan pero ayoko na ring isa-isahin kasi lalo lang din akong masasaktan. Wala akong car. I don't have sexy body. Kulang ako sa sex appeal. I can't travel as much as I want. Hindi ako ubod ng talino. Marami pa...

Tatanggapin ko na lang siguro na world is unfair and unluckily, mas unfair sa side ko. Okay na rin ang mainggit dahil ito rin naman pinanghuhugutan ko ng pag-asa. Kahit forever akong Bitter Ocampo counting things I couldn't have, kahit hindi healthy, itutuloy ko lang na gawing libangan ang pagnasaang mapasa-akin kung ano ang meron ang iba.

Bakit? Eh sa isip ko lang naman ang inggit at insecurity. Wala naman ibang nakakaalam kasi I am good with pretending. Effective naman ang acting skills ko kasi people think I am a content person. Wala silang idea na nuknukan ako ng sa pagka-insekyora at inggitera pero nadadaan ko naman sa pagiging loud at strong personality na drama. Hindi pa naman ako nabibisto at kung hanggang kelan, hindi ko alam.

Malay natin, ma-achieve ko na rin kung ano ang wala akey dahil hardworking and dedicated naman akong tao. Maraming pangarap.

Malay natin destiny ko ang yumaman at hanggang 31 years lang ang sumpa ng kahirapan.

Malay natin...

***